Umiera się nie dlatego, by przestać żyć, lecz po to, by żyć inaczej.
Kiedy świat zacieśnia się do rozmiaru pułapki, śmierć zdaje się być jedynym ratunkiem, ostatnią kartą, na którą stawia się własne życie. (Paulo Coelho)
Monia
Wędruję pustynnym szlakiem, mijam kolorowe karawany,
ludzi, którzy cały czas mnie zaczepiają.
Wciąż do mnie mówią, ale mnie nie słuchają.
Chcą mi wszystko sprzedać,
kiedy mówię, ze nie chcę, nie potrzebuję,
znajdują coś innego, krzyczą głośniej.
A ja coraz bardziej czuję się jak ziarno piasku,
które czuję pod swoimi stopami.
Uciekam od nich daleko, tak daleko,
żeby nie słyszeć ich krzyków niezadowolenia.
Udało się,
nie słyszę ich, ale wokół mnie pustka, cisza.
Jest pięknie, jestem tylko ja i mój piasek.
Ale ta cisza trwa i trwa,
pusta ogarnia coraz bardziej
Zaczynam się bać
Boję się sama siebie
Boję się swojego piasku
Brakuje mi wody
Umieram?
Tomek
Nie umierasz, bo jeszcze się nie urodziłaś…
Twój czas nadejdzie, gdzie w mroku na środku pustyni, otworzysz skrzydła, i wzlecisz w niebiosa
Będziesz najrzadszym demonem w anielskim w cieleniu, wszyscy usłyszą, gdy zapukasz do bram wszechświata i z naiwnością powiesz, jestem tą którą żeście wybrali, umrzeć miałam by się w tym nowym ciele narodzić ? Pokażcie mi moje odbicie czy straszę tak samo jak w ludzkim kokpicie ? Czuję się w duszy błogo, płakać mi się nie chce, moja nowa załogo. Kto owładnął moja nowa dusze, niby wszystko pamiętam, ale z każdym oddechem zapominam… która jest godzina ? Czas zamarł w końcu się urodziłam…
Ziarnami piasku karmić dusze ziemskie będziesz
i tworzyć im rozmaite katusze, taką rolę teraz masz ?
Czy podołasz, nie wiem sam… ?
Monia
Demon uśpiony we mnie budzi się
Czy to demon dobra czy zła
Zemsty i zazdrości?
czy wybaczenia i miłości?
Demon, który budzi się we mnie
Sam nie wie kim jest
Nie wie kim chce być
Jedyne co posiada to własne marzenia i pragnienia
Ale jeszcze za bardzo się ich boi
Jeszcze nie wie czym jest dobro a czym zło
Jest niewinny w swojej mroczności
I gotowy do walki w swojej anielskości
Jego mieczem są słowa i czyny
A tarczą maski mocne niczym z tytanu zrobione.
Czy jest już na tyle silny by zawładnąć mną do reszty?
Czy potrzebuje jeszcze więcej pokarmu z bólu i miłości?
Tomek
Jedz dusze, i zapychaj bólu cisze
Baw się i tańcz,
każdej nocy przychodź do nich
i w klątwę się baw lub w maryję u bram
rżnij ich mocno, niech się pocą
krzycz po nich, i obwiniaj
lub w błogosławieństwo wszystko zawijaj
rób jak uważasz lecz siebie nie spalaj
bo wzniecisz ogień, i świat spalisz
A twojej iskry największy potop nie ugasi
Nawet wszechświat się zatracił
gdy cię stworzył na nowo
Zarazą będziesz czy ulgą w chorobie
Masz wybór którego ci wcześniej nie dano
masz moc której świat cię pozbawił
słonce zgaśnie gdy zagwiżdżesz w usta
księżyc świeci w dzień gdy powiesz
hey jestem ta która na nowo się narodziła
w pył się zmieniła, konsystencja się stała
chcesz żebym w nocy cię ugruchotała ?
Szepnij tylko w prawa stronę, moje imię
a zasiądę w twoim umyśle, i zjem mózg bez zawahania, i
rozbiorę z tej całej stworzonej zbroi
nagi nagusieńki bezbronny dusić się będziesz w swoich oparach
Podnieca mnie ten zapach gdy Mózg się przepala
a Ja zawsze wtedy otwieram browara i śmieję się jak głupia udając szatana, ale
czemu zawsze zaczynam a nie kończę
czy za słabe te ludzkie polaczenia
czy 666 pozycji moich kiedyś skończę ?
Jęki i płacze a nigdy spustu nie zobaczę ?
Szepnij moje imię
A przyjdę dokończyć to co nie mieści sie
w twoim rozumie, zaskocz mnie że kiedyś dojdziesz i mnie zrozumiesz…
Monia
Kiedy tak mówisz zaczynam wierzyć
Ale po chwili mam wątpliwości
czy mogę się z takimi siłami zmierzyć?
Wołam Cię?
Słyszysz?
Mówisz, ze mogę wszystko
A jeśli okaże się, że nie mogę nic?
Albo, że wszystko to dla mnie za mało?
Znając mą zachłanną duszę
Będę chciała więcej i więcej
Weź ją, smakuj, zjedz
Zrób z nią wszystko co tylko chcesz
Ale oddaj mi swoją
Uważaj
Zatracę się w swej wielkości
Ucieknę
I nikt mnie już nie dogoni
Czy znajdzie się ktoś odważny,
Kto mnie poskromi
Nie zmieni
Ale oswoi?
Ptak wypuszczony z klatki boi się swojej wolności
Ale nie chce już wrócić do miejsca swojego bezpiecznego cierpienia
Nie będąc gotowym frunie na oślep
z drżącymi skrzydłami walczy z prądami
Walczy z innymi ptakami
On już nie chce umrzeć
Mimo, ze w niedalekiej przeszłości
chciał umrzeć, topiąc się w kropli wody.
Widzisz go?
Zatacza koła nad pustynią
To znak, że demon walczy
Czy znowu umiera?
